منبر مجازی استاد پناهیان

یه کم به بچه های فامیلتون یا دوستاتون نگاه کنید، این چیزی که گفتم رو شما هم دیدین؟

الان شاید بگید نه من بعضی هارو دیدم که بدون هیچ توجهی به والدینشون تو پارک مشغول بازی هستن

یا بچه هایی که جلوتر از پدر و مادراشون توی خیابون راه می رن؛ خب اینارو چی می گی؟

بله عزیزم اونی که تو می گی درسته ولی اگه یه کم دیگه دقت کنی می بینی

اونایی که تو پارک بی توجه به والدینن اولا کاملا بی توجه نیستن و هر از چند گاهی یه نگاهی می کنن و بعد با اطمینان به بازی شون ادامه می دن ثانیا احتمالا اینقدر با بابا و مامانش اونجا رفته که دیگه عادت کرده به اینکه مشغول بازی بشه و پدر و مادرش هم اونطرف پارک مراقبش باشن.

اونا هم که جلوتر راه می رن اگه دقت کنی هر چند ثانیه یه نگاه به عقب میندازن تا از وجود مامان و بابا مطمئن شن.

قبول کردی؟ ادامه بدیم؟

همیشه وقتی این جریان بچه ها رو می بینم برام یقین میشه که باید منم با خدا اینطور رفتار کنم یعنی نذارم حتی چند قدم، حتی چند قدم این شیطون خبیث از خدا دورم نگه داره و هر شب برگردم و به پشت سرم نگاه کنم و ببینم آیا هنوزم پیش خدا هستم یا اینکه اینقدر گناه کردم که ازش دورِ دور شدم.

حتی وقتی هم تو پارک دنیا مشغول تفریحات خودم هستم یادم باشه آیا این تفریحات من همون تفریحاتیه که امام کاظم علیه السلام می فرماد نیاز روزانه زندگی ماست یا نه شده لهو و لعب دنیا؟

من دوست دارم مثل نی نی ها باشم حتی اگه همه دنیا و آدم بزرگا مسخرم کنن و بگن برو بچه کوچولو.

می خام نی نی بشم(2)/تکبر پنهان(جلسه سوم)/معنویت و اخلاق/بیان معنوی5/